Nie tylko cement: Wprowadzenie do elastycznych i specjalistycznych zapraw klejowych

Artykuł na: 4-5 minut

Wykańczanie i urządzanie

W dzisiejszym świecie budownictwa, dokładne przyklejenie płytek ceramicznych nie jest już tylko kwestią wyboru między tradycyjnymi zaprawami cementowymi a nowoczesnymi rozwiązaniami. Zaprawy klejowe stały się kluczowym elementem zarówno w projektach domowych, jak i komercyjnych, zapewniając trwałość, elastyczność i estetykę każdej powierzchni. Od cienkowarstwowych, przez średnio- i grubowarstwowe, aż po specjalne formuły dla marmuru czy gresu, współczesne zaprawy oferują szeroki zakres możliwości, dostosowując się do różnorodnych wymagań i warunków. W tym artykule przybliżymy Ci świat zapraw klejowych, pomagając wybrać najlepsze rozwiązanie dla Twoich potrzeb - od domowego remontu po wielkoskalowe przedsięwzięcia budowlane. Zapraszamy do odkrywania tajników, które kryją się pod każdą dobrze przyklejoną płytką!

Dawniej płytki ceramiczne (ścienne i podłogowe) przyklejano do podłoża na tradycyjne zaprawy cementowe. Obecnie do tego celu stosuje się prawie wyłącznie zaprawy klejowe. Oprócz piasku, cementu i wody zawierają one różne dodatki modyfikujące (wypełniacze, plastyfikatory itp.), których rodzaj i ilość decyduje o własnościach kleju.

Dzielą się na:

cienkowarstwowe (grubość warstwy kleju do 5 mm),
średnio- i grubowarstwowe (przeznaczone do przyklejania płytek z równoczesnym wyrównywaniem podłoża; pokrywają nierówności do 20 mm).

Podłoże pod zaprawy cienkowarstwowe musi być bardzo równe - do wyrównywania stosuje się najczęściej specjalne zaprawy wyrównujące. Zaprawy klejowe cementowe mają najczęściej postać suchych mieszanek przeznaczonych do zarobienia wodą. Ilość dodanej wody ustala się w zależności od żądanej konsystencji mieszanki, która zależy m.in. od wielkości płytek. Zaprawy występują w wersji standardowej, półelastycznej oraz elastycznej.

Zaprawy zwykłe stosowane są do przyklejania płytek na typowych podłożach (beton, tynk), półelastyczne na podłożach o mniejszej sztywności np. płytach gipsowo-kartonowych. Zaprawy elastyczne stosuje się do przyklejania płytek w miejscach narażonych na zmiany temperatury, niestabilne podłoża np. z płyt drewnopochodnych, na starych płytkach ceramicznych, ścianach pokrytych farbą olejną.

Sytuacja taka występuje w przypadku wszystkich okładzin na zewnątrz budynku (na elewacjach, balkonach, tarasach, schodach zewnętrznych), a wewnątrz budynku - przy ogrzewaniu podłogowym, na ścianach z bloczków gipsowych, płyt gipsowo-kartonowych i z betonu komórkowego, a także na podłogach narażonych na podwyższone obciążenia (np. ciężkie regały). Pod wpływem zmian temperatury lub dużego obciążenia płytki odkształcają się, wskutek czego między nie odkształconym podłożem i okładziną powstają naprężenia, które musi przenieść warstwa zaprawy klejowej. Zaprawę elastyczną można też uzyskać przez dodanie do zwykłej zaprawy emulsji uelastyczniającej. Na rynku dostępne są też zaprawy cementowe modyfikowane polimerami.

Oprócz podstawowych rodzajów zapraw klejowych produkowane są również zaprawy specjalne do przyklejania płyt marmurowych czy gresu o dużych wymiarach, oraz kleje używane przy naprawach lub na bardzo nietypowych podłożach. Są to kleje żywiczne (np. akrylowe, poliuretanowe, epoksydowe). Mają postać gotowej do użytku pasty lub występują w postaci dwuskładnikowej. Charakteryzują się dużą elastycznością. Nadają się do przyklejania płytek na różne podłoża: betonowe, tynkowane, metalowe, drewnopochodne (np. płyty wiórowe), PVC, płytki ceramiczne. Zaprawę klejową dobiera się zależnie od rodzaju podłoża, grubości warstwy kleju (która zależy m.in. od stopnia wyrównania podłoża), rodzaju i wielkości płytek (niektóre zaprawy nie nadają się do przyklejania dużych płytek). Informacji dotyczącej właściwości i zakresu stosowania należy szukać na opakowaniu.

fot. otwierająca: Kreisel

Zobacz inne tematy z Vademecum

Stan surowy zamknięty