Unirol: Jak działa kominek z płaszczem wodnym?

Wszystko działa w sposób zautomatyzowany i nie wymagający ingerencji ze strony użytkownika, poza – oczywiście – doglądaniem paleniska co jakiś czas. W takim połączeniu kominek stanowi bardzo ekonomiczne rozwiązanie dla osób chcących cieszyć się widokiem ognia w salonie i przy okazji zaoszczędzić. A zaoszczędzić można, i to sporo. Wkład kominkowy, który według prawa budowlanego nie może być jedynym źródłem energii, często przejmuje tę rolę, stając się równocześnie najtańszym obecnie źródłem ciepła.

Drugie urządzenie grzewcze w instalacji domowej pełni rolę wspierającą i ewentualnie jedynie dogrzewa różnicę temperatury brakującą do zadanej. Co najważniejsze, jeżeli wyjeżdżamy na dłuższy czas lub po prostu nie mamy ochoty na rozpalenie w kominku – nie musimy tego robić. Odpowiednie urządzenie zadba o to, aby automatycznie uruchomiło się drugie źródło ciepła.

Jaki wpływ na efektywność palenia ma kształt paleniska?

Pod względem estetyki kominkowe wkłady wodne nie różnią się od swoich powietrznych odpowiedników. Kształt paleniska wpływa na efektywność palenia. Najefektywniejsze spalanie będą osiągały paleniska jak najbardziej zbliżone kształtem do okręgu lub przynajmniej kwadratu.

Proces spalania jest wtedy najbardziej zbliżony do naturalnego. Im dłużej płomień znajduje się w komorze, tym spalanie będzie efektywniejsze. Dlatego odpowiednia wysokość komory spalania jest również ważna. Paleniska niskie, o szerokiej panoramicznej wizji ognia nie będą tak efektywne jak palenisko wąskie z wysoko podniesionym czopuchem.

Duże znaczenie ma rozmiar paleniska – im jest ono dłuższe (szersze), tym więcej polan możemy jednocześnie spalić. Ilość spalanego drewna jest jednym z czynników determinujących moc, jaką może osiągnąć palenisko. Ważnym elementem, wpływającym na moc i efektywność spalania, jest powierzchnia szyby.

Im większa szyba, tym więcej ciepła będzie przez nią przekazywane do pomieszczenia. Ciepło oddane przez szybę nie będzie wykorzystane do nagrzania wody. Dla przykładu, wkład wodny o mocy nominalnej 16 kW do nagrzania wody przeznaczy 12 kW, a 4 kW zostaną oddane przez szybę. Nie jest to oczywiście energia zmarnowana – sama szyba wkładu jest w stanie nagrzać średniej wielkości salon.

W jakie elementy dodatkowe należy wyposażyć palenisko wodne, by poprawnie funkcjonowało w systemie c.o.?

Podstawowe wyposażenie wkładu wodnego zależy od układu, w jakim będzie on pracować: w otwartym lub zamkniętym. Mniej tych elementów będziemy potrzebowali w przypadku układu zamkniętego. Wkład przystosowany do pracy w układzie zamkniętym fabrycznie wyposażony jest w specjalny dodatkowy płaszcz schładzający lub wężownicę, konieczne będzie wyposażenie go w upustowy zawór bezpieczeństwa termicznego. Elementami niezbędnymi, niezależnie od układu, są centralka sterująca i pompa obiegowa. Podstawowym zadaniem centralki jest uruchamianie pompy po osiągnięciu zadanej przez użytkownika temperatury. Pompa zaś wypompowuje nagrzaną w płaszczu wodę i wpuszcza ochłodzoną wodę z układu.

Jeżeli kominek z płaszczem wodnym będzie współpracował z kotłem gazowym, niezbędne będzie naczynie przeponowe. Wybierając wkład przystosowany do układu otwartego, musimy liczyć się z dodatkowymi niezbędnymi akcesoriami. Będą to: naczynie przelewowe i zestaw wymiennikowo-pompowy, który umożliwia współpracę z kotłem gazowym w dwóch różnych układach ciśnienia.

Przy bardziej rozbudowanych instalacjach niezbędny będzie bufor. Służy on do magazynowania ciepłej wody z różnych źródeł. W zależności od potrzeb woda będzie mogła być wykorzystana do bieżącego zużycia, np. na wieczorną kąpiel. Wybierając palenisko wodne, należy liczyć się z nieco większym jego kosztem względem kominka powietrznego. Wynika to głównie z bardziej skomplikowanej konstrukcji i ilości materiału potrzebnego do wytworzenia.

Jakie są najistotniejsze różnice w funkcjonowaniu paleniska w systemie otwartym i zamkniętym?

Pod kątem codziennego użytkowania nie ma znaczenia, w jakim układzie będzie pracował wkład kominkowy. Różnice pojawiają się podczas planowania instalacji. Układ otwarty to rozwiązanie, w którym woda już po zagotowaniu grawitacyjnie opuści układ. Konieczne będzie odpowiednie zaplanowanie instalacji ujścia między wkładem a naczyniem przelewowym i stamtąd do kanalizacji.

Rozwiązanie takie do niedawna było jedynym dopuszczonym prawnie, stąd wciąż jego duża popularność. Jego plusem jest pewność, że woda w układzie ma zawsze ujście i nie ma żadnych elementów stojących na drodze w razie zagotowania i konieczności opuszczenia układu. Minusami natomiast jest koszt instalacji i warunki architektoniczne budynku. Często bowiem usytuowanie kominka uniemożliwia sprawne poprowadzenie instalacji między nim a naczyniem.

Drugim rozwiązaniem jest instalacja grzewcza w układzie zamkniętym. Zabezpieczeniem w przypadku ryzyka zagotowania wody w układzie jest dodatkowy płaszcz instalowany na palenisku lub wężownica wpuszczona w płaszcz podstawowy. W przypadku przekroczenia temperatury 92°C, do dodatkowego płaszcza lub wężownicy wpuszczana jest zimna woda, która przepływając, chłodzi wodę w płaszczu.

Poradnik

Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek!

Dołącz do naszej listy i odbierz darmowy magazyn ABC Budowania

Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek!

Zapisz się

Dołącz do naszej listy i odbierz darmowy magazyn ABC Budowania

Układ zamknięty jest łatwiejszy w zamontowaniu i przystosowaniu wkładu kominkowego do istniejącej już instalacji. Nie ma konieczności prowadzenia dodatkowych rur wyprowadzających wodę z układu. Pomimo że sam wkład kominkowy przystosowany do układu zamkniętego będzie nieco droższy, to koszt całej instalacji jest niższy. Minusem jest brak awaryjnego ujścia wody z instalacji. W przypadku uszkodzenia zaworu termicznego nie będzie możliwe schłodzenie wody w płaszczu podstawowym.

Zwiększoną objętość gorącej wody przejmie naczynie przeponowe, które jest obowiązkowym elementem instalacji, a gdyby to zabezpieczenie również okazało się nieskuteczne – otworzy się zawór bezpieczeństwa (również obowiązek instalacyjny) i umożliwi wyrzut wody i spadek ciśnienia w instalacji. Tak więc obowiązek potrójnego zabezpieczenia układu przed wzrostem ciśnienia wody w instalacji gwarantuje również 100% bezpieczeństwa jego eksploatacji.

Czy elektronika sterująca kominkiem z płaszczem wodnym to tylko dodatek ułatwiający obsługę , czy też konieczność podyktowana bezpieczeństwem?

Elektronikę sterującą należy podzielić na dwa typy – niezbędne i dodatkowe, ułatwiające obsługę urządzenia. Do niezbędnych możemy zaliczyć centralkę sterującą pompą obiegową i samą pompę. Bez nich woda z płaszcza nie zostanie odebrana i zagotuje się już przy pierwszym rozpaleniu.

Natomiast dodatkową elektroniką jest na przykład doposażenie centralki sterującej w przepustnicę. Centralka z przepustnicą samodzielnie będzie regulowała ilość powietrza dostarczanego do paleniska, w zależności od przebiegu procesu spalania. Przydatnym urządzeniem, wpływającym na bezpieczeństwo, jest UPS. To specjalny akumulator, który podtrzyma napięcie w przypadku przerwy w dostawie prądu. Umożliwi on dalszą pracę pompy i centralki sterującej nawet do 10 godzin, tym samym eliminując niebezpieczeństwo zagotowania wody w układzie.

źródło i zdjęcia: Unirol