Czym kierować się przy wyborze drzwi zewnętrznych?

Zbliżająca się zima to pora, kiedy szczególnie zwracamy uwagę na stan techniczny stolarki. Nierzadko bowiem się okazuje, że przez nieszczelne drzwi wejściowe wwiewa zimne powietrze i przedostają się hałasy z ruchliwej ulicy. Kiedy regulacja okuć nie pomaga, takie drzwi trzeba wymienić. Zainwestowane pieniądze zwrócą się dość szybko. Znacznie poprawi się też komfort mieszkania – w domu będzie cieplej i ciszej.

Artykuł na: 17-22 minuty

Drzwi antywłamaniowe i wejściowe

Czym kierować się przy wyborze drzwi zewnętrznych?

Gerda Drzwi zewnętrzne i wewnętrzne wejściowe antywłamaniowe (w tym przeciwpożarowe)

gerda.pl

Gerda Drzwi zewnętrzne i wewnętrzne wejściowe antywłamaniowe (w tym przeciwpożarowe)

gerda.pl

Dane kontaktowe:

22 329 10 30

gerda.bh@gerda.pl

Sokołowska 49, 05-806 Komorów, Sokołów

Zobacz firmę w innym dziale: Bramy garażowe, automatyka Okucia budowlane

PokażUkryj szczegółowe informacje o firmie

Czego dowiesz się z artykułu?

Na co zwrócić uwagę wybierać model drzwi zewnętrznych?
Jakie parametry wziąć pod lupę?
Jak montować drzwi zewnętrzne?

Wybór modelu drzwi zewnętrznych

Często z biegiem lat drzwi wejściowe przestają być wystarczająco szczelne, z trudem się zamykają i są po prostu zniszczone. Najłatwiej zastąpić je modelem o takich samych wymiarach, bez konieczności ingerencji w konstrukcję ściany i poszerzenie albo zmniejszenie otworu drzwiowego. Według prawa budowlanego, drzwi zewnętrzne powinny mieć minimum 90 cm szerokości i co najmniej 200 cm wysokości (w świetle ościeżnicy).

W przypadku wersji dwuskrzydłowych - warunki te może spełniać jedno skrzydło. Remont to również okazja do modernizacji wejścia do domu i np. zmiany kierunku otwierania drzwi (na zewnątrz lub do wewnątrz) oraz strony, po której będzie ulokowana klamka (skrzydło lewe czy prawe). Korzystniejszy jest wariant otwierania drzwi na zewnątrz. Trudniej je wyważyć, są szczelniejsze, bo wiatr dociska je do ościeżnicy.

1. Drzwi o podwyższonej odporności na włamanie powinny być wyposażone w bolce 2. i zawiasy antywłamaniowe 3. oraz co najmniej dwa zamki z kilkoma punktami ryglowania. Fot. Gerda

Nie zajmują miejsca w wiatrołapie i po otwarciu deszcz nie spływa z nich do środka. Ale na podeście potrzebna jest przestrzeń o głębokości przynajmniej 1,5 m. Osadzenie nowych drzwi to także szansa na zmianę ich wielkości. Jeżeli zechcemy zamontować węższe lub niższe od poprzednich, wówczas konieczne będzie domurowanie fragmentu ściany. Można również zdecydować się na wstawienie tam luksferów, które będą przepuszczać światło bądź kupić model drzwi z naświetlem.

Wejście można też poszerzyć i np. wyposażyć je w dwa otwierane skrzydła albo jedno ruchome i jedno stałe, np. w całości przeszklone. Wersje z szybami są dobrym pomysłem szczególnie tam, gdzie w wiatrołapie nie ma okna - doświetlą go. Choć sama wymiana drzwi wejściowych wydaje się mało skomplikowana, warto zadbać o solidne osadzenie nowego modelu. Szczelność i trwałość połączenia drzwi z murem zapewniają taśmy paroszczelne i paroprzepuszczalne - zabezpieczające piankę montażową przed zawilgoceniem. Ważne jest również wstawienie ciepłego progu, w taki sposób, aby nie przemarzał, ani nie gromadziły się na nim skropliny czy szron.

Wybór modelu drzwi zewnętrznych

Do wyboru mamy modele z drewna, stali, aluminium i z PVC. Drzwi drewniane wykonuje się z drewna klejonego warstwowo, co zapobiega ich odkształcaniu się pod wpływem wilgoci (paczeniu). Najczęściej jest to sosna, świerk, dąb, jesion, meranti, mahoń. Skrzydło może wzmacniać ukryta wewnątrz stalowa blacha. Jego powierzchnia może być gładka albo ozdobiona listwami, kasetonami. Wersje metalowe mają ramę ze stali lub aluminium, wypełnioną materiałem termoizolacyjnym i osłoniętą z obu stron płytami z takiego samego metalu.

Skrzydła mogą być wykończone dowolną dekoracyjną okleiną. Szkielet drzwi stalowych stanowią kształtowniki, usztywnione prętami (profilowaną blachą, kratownicą) i wypełnione izolacyjną pianką poliuretanową, wełną mineralną lub styropianem. Poszycie to stalowa blacha, grube płyty wiórowe lub wodoodporna sklejka, wykończone fornirem albo laminatem, imitującym drewno. Modele aluminiowe mają ramy z dwu- lub trzykomorowych profili i ocieplenie, jak te ze stali.

Ramę wypełniają zwykle aluminiowe panele, których powierzchnia może być anodowana, malowana proszkowo lub wykończona okleiną. Mają dźwiękochłonność lepszą od drewnianych, lecz łatwo ulegają wgnieceniom. Drzwi z PVC wytwarza się z wielokomorowych profili, wzmocnionych wkładami ze stali ocynkowanej bądź aluminium. Między profilami umieszcza się wypełnienie z gładkich lub wytłaczanych plastikowych płyt, często zespolonych z ociepleniem z pianki poliuretanowej. Takie skrzydła barwi się na etapie produkcji materiału lub wykańcza okleiną.

Są lekkie, łatwe do osadzenia i tanie. W domach jednorodzinnych są jednak rzadko montowane. Kolor i styl drzwi powinien pasować do okien i bramy garażowej. Niektórzy producenci stolarki oferują wszystkie te trzy typu wyrobów w tym samym stylu i kolorystyce. Przy wybieraniu drzwi wejściowych, dobrze jest rozważyć zakup modelu wyposażonego w zabezpieczenia przeciwwyważeniowe, np. zamki z kilkoma punktami ryglowania, bolce i zawiasy antywyważeniowe, wzmacniającą listwę na całej wysokości skrzydła. Takie elementy znacznie utrudnią jego wyważenie. Ponadto poprawią przyleganie skrzydła do ościeżnicy, co zwiększy jego szczelność.

Jakie parametry wziąć po lupę?

Jeśli wielkość skrzydła jest już ustalona, przy wybieraniu modelu, trzeba wziąć pod uwagę jego parametry cieplne. Termoizolacyjność zależy od konstrukcji i zastosowanych materiałów – cieplejsze będą skrzydła lite i grube, z większą warstwą materiału izolacyjnego (wełny mineralnej, styropianu lub pianki poliuretanowej). Drzwi zewnętrzne, wg obowiązujących przepisów, powinny mieć współczynnik przenikania ciepła U < 1,5 W/(m2•K).

Niektóre modele osiągają nawet wartość 0,8. Takie drzwi powinny mieć też dobrą izolacyjność akustyczną, to znaczy nie mniejszą niż 30 dB (wg normy budowlanej co najmniej 27 dB). Jeżeli bardzo zależy nam na wyciszeniu wnętrz, powinniśmy wybrać model ze specjalną płytą dźwiękochłonną, dzięki której współczynnik izolacyjności akustycznej drzwi może wynosić więcej niż 40 dB.

Kiedy wymieniać drzwi zewnętrzne

Chociaż wymiana drzwi zimą jest możliwa i nie sprawi trudności wykwalifikowanej ekipie, prac tych nie należy przeprowadzać, gdy temperatura spadnie poniżej -10°C, ponieważ w takich warunkach pianka montażowa traci właściwości. Ponadto warto wiedzieć, że montaż nawet w temperaturze ok. 0° jest kłopotliwy, bo ościeża trzeba wykończyć zaprawą, której nie powinno się stosować w tak niskiej temperaturze. Przy planowaniu prac trzeba też wziąć po uwagę czas oczekiwania na drzwi, zwykle są one dostarczane w ciągu minimum kilku tygodni. Jeśli wybierzemy niepopularny kolor lub model o podwyższonej odporności na włamanie, realizacja zamówienia może trwać nawet kilka miesięcy.

Ważne wskazówki przy montażu drzwi zewnętrznych

Przy wymianie drzwi, najpierw demontuje się stare skrzydło, zaleca się również wycięcie ościeżnicy. Oczywiście, prace powinna wykonać profesjonalna ekipa, najlepiej polecana przez sprzedawcę. Zanim zamówimy nowe drzwi, należy dokładnie wymierzyć otwór. Powinien zrobić to przedstawiciel montażysty na miejscu. Błąd pomiaru może sprawić, że drzwi będą zbyt ciasno przylegały do ościeża, co uniemożliwi naniesienie zalecanej ilości pianki uszczelniającej lub będą zbyt luźno osadzone, wskutek czego nadmierne luzy wokół ościeżnicy uniemożliwią w pełni stabilne jej zamocowanie.

Wymiary ościeżnicy drzwi powinny być mniejsze niż wymiary ościeża o 1 do 3 cm. Jeśli ściana jest jednowarstwowa, po zdemontowaniu drzwi otwór jest gotowy do dalszych prac. Gdy okaże się, że ściana się kruszy, ma małą wytrzymałość, a nowe skrzydła będą znacznie cięższe od poprzednich, ościeże należy wzmocnić belką żelbetową albo metalową ramą, aby nie dało się ich wypchnąć wraz z fragmentem muru.

Jeśli remont domu obejmuje również docieplenie budynku, dobrze jest drzwi zewnętrzne wsunąć w ocieplenie, za pomocą kotew przyspawanych do metalowej ościeżnicy. Ściana wokół wejścia będzie się wówczas mniej wyziębiała. Przed przystąpieniem do prac trzeba sprawdzić, czy wszystkie elementy pionowe i poziome ościeżnicy są właściwie ustawione.

Ze względu na znaczny ciężar skrzydła oraz częstotliwość jego otwierania i zamykania, osadzenie ościeżnicy powinno być szczególnie mocne i stabilne, dlatego kołki rozprężne (dyble) przytwierdza się do niej przynajmniej w trzech miejscach. W ścianę z pustaków lub cegły pełnej, kotwy mają wchodzić na głębokość 10 cm. Jeśli mur jest z pustaków ceramicznych, czyli materiału o mniejszej wytrzymałości, osadza się je na 15-20 cm.

W przypadku przegrody trójwarstwowej i drzwi montowanych w linii ocieplenia, konieczne jest użycie specjalnych kątowników. Ościeżnicę (wcześniej skręconą, jeśli była taka potrzeba), umieszcza się w otworze drzwiowym, który ma być oczyszczony, równy i zagruntowany. Między stojakami a ścianą zostawia się 2–3 cm luzu, nad ościeżnicą wystarczy 1–1,5 cm. Futrynę blokuje się klinami (z drewna lub tworzywa) wbijanymi między nią i ścianę.

Poziomnicą kontroluje się, czy trzyma ona pion i poziom, kątownikiem zaś, czy w każdym narożniku jest kąt prosty. Po wstawieniu ościeżnicy w otwór i wstępnym zablokowaniu jej we właściwym położeniu, konieczne jest sprawdzenie poziomnicą, czy wszystkie płaszczyzny stojaków są pionowe, a górna część ościeżnicy pod nadprożem – pozioma. Odchyłki należy skorygować gumowym młotkiem i odpowiednio ustabilizować klinami właściwe ustawienie ościeżnicy.

Sprawdzić należy także, czy kąty między stojakami i poziomym górnym elementem ościeżnicy są proste. W szczelinę między murem i ościeżnicą, po przyklejeniu taśmy paroprzepuszczalnej do ściany, wtłacza się piankę montażową (wypełniając nią szczelinę do połowy, bo pianka pęcznieje). Po godzinie (gdy zaschnie), jej nadmiar odcina się nożem.

Potem zaślepkami maskuje się otwory na kotwy. Po osadzeniu skrzydła zakłada się szyldy, wkładki i klamki. Na końcu reguluje się zawiasy, żeby klucz obracał się w zamku bez oporów, a bolce łatwo wchodziły w gniazda. Aby drzwi przy otwarciu nie uderzały w węgarek ani ścianę, do podłogi przytwierdza się odbojnik. Obróbki tynkarskie wykonuje się podobnie jak przy wymianie okien.