Wykwity wapienne na kostce brukowej - czym są i jak się ich pozbyć?

Powstawanie wykwitów wapiennych to proces nieodzownie związany z produkcją wyrobów betonowych, wytwarzanych w technologii wibroprasowania, czyli dwuetapowego procesu, kiedy mieszankę betonową najpierw poddaje się wibracjom, które rozkładają ją w sposób równy i jednorodny na palecie, a w drugim etapie – prasowaniu wraz z wibracją, które służy zagęszczeniu masy. Pojawiający się na powierzchni licowej biały nalot to w rzeczywistości węglan wapnia, który wytrąca się w procesie karbonatyzacji wodorotlenku wapnia, co jest naturalnym efektem reakcji cementu z wodą. Może on się utrzymywać na kostce przez okres od około roku do kilku lat, w zależności od zakresu zmian. Co warte podkreślenia – wykwity podlegają zanikaniu pod wpływem warunków atmosferycznych i codziennego użytkowania nawierzchni, więc mają charakter przejściowy.

Co zrobić, aby się ich pozbyć?

Aby usunąć białe plamy z powierzchni kostki, można zastosować dostępne na rynku środki chemiczne. Z reguły są to substancje zawierające kwas fosforowy. Ich zadaniem jest rozpuszczenie wykwitów i przywrócenie kostce oryginalnego wyglądu sprzed powstałych zmian. Tego typu środek może zadziałać w dwojaki sposób. Z jednej strony użycie roztworu może przynieść zamierzony efekt w postaci całkowitego usunięcia nalotu, ale z drugiej – może on też częściowo pozostać. W przypadku użycia niewłaściwego środka lub niezgodnie z zaleceniem producenta może to doprowadzić do uszkodzenia struktury betonu. Z tego względu niekiedy bezpieczniej jest zdać się na czas i opady deszczu, aby pozbyć się niechcianego problemu bez zbędnych komplikacji.

Uwaga!

Jest jedna rzecz, o której koniecznie trzeba pamiętać, jeśli na kostce brukowej lub betonowych elementach małej architektury pojawią się wapienne wykwity – takiej kostki nie można impregnować, ponieważ impregnacja może spowodować zatrzymanie procesu naturalnego ich zanikania.

Konsultacja merytoryczna: Paweł Żelechowski, Dyrektor Regionalny ds. Produkcji w Polbruk S.A.

źródło i zdjęcia: Polbruk